Definitie van het Egyptische woord voor Christus

Karast - Naam voor gezalfde in het oude Egypte. De karast is letterlijk de god of persoon die gemummificeerd, gebalsemd en gezalfd of gekerstend[1] is. CHRISNA KARAST PHOENIX KUMARA Dr. Faheem Judah-El – Betekenis van Karast Krst (de 'K' wordt geambieerd als 'CH') is een Egyptisch woord dat 'begrafenis' betekent.

'Het oude Egypte' – "De overgang van de lichamelijke dood naar het toekomstige leven in de geest werd uitgevoerd als een transformatiescène in de mysteriën van de opstanding. De mummie-Osiris was een beeltenis van de dood. De Sahu-mummie Amsu-Horus is een beeld van het glorieuze lichaam waarin Osiris transsubstantieerde om als zuivere geest  Sekhem uit te gaan. Het is de mummie in deze tweede fase die van primair belang is. Allereerst werd het dode lichaam met zalven besmeurd en zo verheerlijkt. Tijdens het proces van zalving werd gezegd: "O Asar (de overledene), de dikke olie die over u wordt uitgegoten, voorziet de mond van leven" (Budge, "The Mummy", p. 163).  Er wordt ook gezegd dat de zalving wordt gedaan om zicht te geven aan de ogen, het gehoor aan de oren, de reukzin aan de neusgaten en het uiten aan de mond. Het balsemen van het lichaam was dus karas en de balseming was een manier om de typologische Christus als de Gezalfde te maken. Aldus werd de sterfelijke Horus bekleed met de heerlijkheid van de enige, door God verwekte Zoon. Dit maken van de Krst, of mummie-Christus, naar de Egyptische mode is duidelijk in de evangeliën. Wanneer de vrouw de albasten kruik met kostbare zalf naar het huis van Simon brengt en het op het hoofd van Jezus giet, zegt hij: "Omdat zij zalf op mijn lichaam heeft gegoten, heeft zij dat gedaan om mij voor te bereiden op mijn begrafenis" (Matteüs 26:12). Ze maakte de Christus als de gezalfde mummie voorafgaand aan de begrafenis. Na de beschrijving van de kruisiging wordt gezegd dat Nicodemus kwam en een "mengsel van mirre en aloë, ongeveer honderd pond" bracht en "zij namen het lichaam van Jezus en bonden het in linnen doeken met de specerijen zoals de gewoonte van de joden is om te begraven" (Johannes 19:39,40). Dit duidt weer op het maken van de Karest-mummie = de Christus. Bovendien is het de dode mummie in de ene versie en het is het levende lichaam in de andere dat wordt gezalfd, net zoals Horus werd gezalfd met de buitengewoon kostbare Antu-zalf, of olie, die op zijn hoofd en gezicht werd gegoten om zijn glorie te vertegenwoordigen. (Let op de hindoegod Krishna, wiens verhaal hetzelfde is als dat van Horus, ontleent zijn naam ook aan de Sanskrietwortel 'krst' wat 'Christus' betekent en vroeger werd gespeld als 'Christus-Na'). [1]. Kerstenen, leenwoord uit het latijn, in de betekenis van ‘dopen’. Jesaja 45:1-3 Zo zegt de HEERE tegen Zijn gezalfde, tegen Kores, die Ik vastgrijp bij zijn rechterhand, om de volken vóór hem neer te werpen, en de lendenen van koningen zal Ik ontgorden; om deuren voor hem te openen, poorten zullen niet gesloten worden: 2. Zelf zal Ik voor u uit gaan, het oneffene zal Ik rechtmaken, bronzen deuren zal Ik openbreken, en ijzeren grendels stukbreken. 3. En Ik zal u geven schatten die in het duister zijn, verborgen rijkdommen, opdat u zult weten dat Ik de HEERE ben, Die u bij uw naam roept, de God van Israël.