Ben jij de dirigent van jouw eigen interne orkest?

Als de leerlingen in een onhandelbare schoolklas nu de energieën personifiëren, en als archetypen zijn, zou je dan het meesterschap bezitten om deze naar de hand te kunnen zetten of vlucht je eerder weg?

Hoe zou je dit doen?

Hoe dwing jij hen het respect af? Blijf je kalm en beheerst, of laat je je triggeren en word je een speelbal van de verwende, altijd hun zin krijgend, immer uit de tent lokkend, brutale en vooral over aanwezige stemmen?

Hoe zet je de toon? Hoe creëer je harmonie in zo'n klaslokaal, of in het orkest waar iedereen zijn eigen deuntje zingt?

Zelf zou ik het eerst in kalmte observeren, aanvoelen, doorvoelen en invoelen. Welke energie heeft hier nu de overhand en hoe laat dit zich uitbalanceren, of beter: katalyseren.

Op een rustige en manier sturing geven en beheerst een natuurlijk overwicht introduceren. Onaangedaan door de chaos. Ik zie je, ik hoor je, het is o.k., maar dit is hoe we het gaan doen ... Volg mij. Natuurlijk leiderschap dus.

Wat zijn de kwaliteiten van zo'n natuurlijk leider? Want die mogen worden gecultiveerd en dat vergt enige discipline en vooral finetuning. Schaven aan jezelf, alle grove delen van de verworven persoonlijkheid afsteken, weg beitelen, schuren, branden, polijsten...