Zelfontkenning en afkeer jegens de waarheid.

Zelfontkenning en afkeer jegens de waarheid.

Velen van ons zijn onderhevig aan de conditionering die ons ten deel is gevallen, met als gevolg: zelf-ontkenning en afkeer jegens de waarheid in welke vorm deze zich dan ook mag presenteren. We willen er simpelweg niet aan. We wensen namelijk het verworven psychologische narratief in stand te houden, welke daarom ook constant bevestigt zal worden/blijven. Het is als een vloek die we over onszelf uitspreken, welke we tot in den treure blijven herhalen. (We verworden tot slachtoffer van een laaiende natuurdrift, die men aanduidt als begeren). Laten we onszelf op deze manier niet te makkelijk wegzakken in de diepe poel van zelfmedelijden? Zal er een tijd komen dat we gaan inzien dat we de kracht bezitten, en hierbij dus ook zelf de verantwoordelijkheid kunnen nemen, om tot heelheid/genezing te kunnen komen? De zielsreis is er een van ontsluiering van de illusie, maya, en een complete zelfherinnering pas nadat we in diepe vergetelheid zijn geraakt. Bij gebrek aan (zelf)exploratie zullen we uiteindelijk verder wegzakken in de verdoemenis, waarna we al lijdend zullen bezwijken aan de compactheid van dit bestaan. De compactheid dat zich uit in de verstarring van ons wezen. Het laat ons lamgeslagen en machteloos. "De weerstand tegen waarheid is precies datgene dat ons pijn oplevert. De mensheid is van nature in zijn element met de waarheid. Alles minder dan de waarheid veroorzaakt pijn en lijden."